وقتی سوفیا کاپولای عزیزت ناامیدت می‌کند
جدیدترین ساخته‌ی خانم «سوفیا کاپولا» که محصول ۲۰۲۰ بوده و on the rocks نام دارد، یک کمدی/ درام کم‌رمق است که به ماجرای «شک» در رابطه‌ی زناشویی می‌پردازد. یک زن نویسنده به نام «لورا»(با بازی رشیدا جونز) به دنبال سفرهای کاری مداوم شوهرش و رفتارهای مشکوک او، ذهنش آن‌قدر درگیر می‌شود که حتی نمی‌تواند یک خط از رمان جدیدش را بنویسد. او برای همین از پدرش کمک می‌گیرد، یک مرد دنیادیده و خوش‌مشرب و همیشه در سفر به نام «فلیکس»(با بازی بیل موری) که با دخترش صمیمی و رفیق است؛ ارتباطی که سوفیا کاپولا گفته آن را از رابطه‌ی بین خودش و پدرش «فرانسیس فوردکاپولای بزرگ» الهام گرفته است.
با وجود داشتن یک فیلمنامه‌ی سالم اما قصه‌ی فیلم کلیشه‌ای‌ست، و شخصیت‌پردازی‌ها در آن ساده و تکراری‌اند. نماد و نشانه‌ها خیلی رو، اما قابل‌قبولند؛ مثل ساعتی که دختر از پدرش هدیه می‌گیرد اما بعدا به تناسب حال روحی و تغییر بخشی از افکارش، آن را با هدیه‌ی همسرش جایگزین می‌کند.
شاید بتوان گفت تنها عنصر جان‌بخش فیلم حضور «بیل موری» با آن طنز ویژه‌ی توی صدا و اکتش است که اگرچه به‌اندازه‌ی کاراکتر باب در فیلم lost in translation دوست‌داشتنی نیست اما یک پدر دیوانه‌ی ماجراجویی و شوخ و آزاد و شاد است که نمی‌توان دوستش نداشت.
فیلم چه در مقایسه با خودش چه در مقایسه با lost in translation از همین کارگردان، فیلم تماشایی و ویژه‌ای نیست و شاید قرار است فقط یک گذر آرام از کنار یک برش کلیشه‌ای از زندگی آدم‌ها باشد و ازدواج و زندگی زناشویی و عشق و معنای وفاداری را برای یک‌ساعت و نیم، به چالش بکشد.
اگرچه به‌نظر می‌رسد که فیلم در پایان‌بندی با یک نتیجه‌گیری و پاسخ قاطع به بیننده تمام می‌شود، اما به‌نظر من اینطور نیست و شیطنت زیرپوستی خانم کاپولا در پایان‌بندی، منتظر نشسته تا بیننده‌ی حساس و دقیق، کشفش کند.
